مهر 89 - کشکول طلبگی

کشکول طلبگی

نظریه حضرت امام جعفرصادق علیه السلام راجع به مولکولهای آب وتجزیه

دوشنبه 89 مهر 12 :: 9:34 صبح :: نویسنده : سید احمد ایزدخواه

در محضر درس حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) برای ادراک قوانین علوم ،تجربه هم بکار می رفت و طبیعی است که نباید فکر بکنیم که در محضر درس آن دانشمند بزرگ آزمایشگاهی مانند یکی از آزمایشگاههای بزرگ امروزی وجود داشته و در آنجا قوانین فیزیکی و شیمیائی را مورد آزمایش قرار می دادند .
آزمایشگاه محضر درس حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) متناسب با زمان بوده اما ثابت می کند که آن دانشمند بزرگ در علوم فقط به تئوری اکتفا نمی کرده و تا آنجا که امکان داشته تئوری را به محک تجربه می زده است .
دیدیم که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) متوجه شده بود که هوا یک عنصر نیست و پی بردن باین موضوع بدون تجربه بعید به نظر می رسد .
برای شیعیان هیچ یک از علوم حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) غرابت ندارد .
برای اینکه شیعیان وی را امام میدانند و عقیده دارند که او با علم امامت همه چیز را میدانست و بر همین قیاسی هیچ یک از معجزات حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در نظر آن ها غرابت ندارد و تمام معجزاتی را که در کتب مورخین شیعه به حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) نسبت داده اند بدون احتجاج می پذیرند ولی مورخ بیطرف برای هر مورد علمی یا اعجاز احتجاج می کند و نمی تواند بدون برهان بپذیرد .
مورخ بی طرف وقتی می شنود که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) گفت :
که هوا یک عنصر بسیط نیست بلکه از چند قسمت بوجود آمده و یک قسمت از آن سبب می شود که اشیاء بسوزد و هم بعضی از اشیاء را فاسد می نماید می خواهد بفهمد که چگونه وی باین موضوع پی برده بود .
اعجاز حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) این نبود که کوه را بحرکت در آورد ( که از لحاظ عقلائی قابل قبول نیست بلکه اعجاز او این است که در دوازده قرن و نیم قبل از این بوجود اکسیژن در هوا پی برد و نیز در همان موقع پی برد که در آب چیزی هست که می سوزد و به همین جهت گفت که آب مبدل به آتش می شود .
آنهائی که می گویند بر جسته ترین اعجاز یک پیغمبر کلام اوست ، مثل اینکه حرف بی اساس نمی زنند . چون ما که امروز در تاریخ می خوانیم که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) کوه ( صفا ) را بحرکت درآورد و کوه به او نزدیک گردید و آنگاه دور شد نمی توانیم این روایت را باور کنیم و نمی پذیریم . که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) این اعجاز را کرده باشد .
اما وقتی می شنویم که او در نیمه اول قرن دوم هجری بوجود اکسیژن و هم بوجود هیدروژن ( درآب ) پی برده بود و در قلب خود تصدیق می نمائیم که این اعجاز است می گویند که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) بوسیله پدرش که او هم مردی دانشمند بود بوجود هیدروژن در آب پی برد و بعد خود او فهمید که در هوا اکسیژن وجود دارد .
متأسفانه ما نمی دانیم که آیا او توانست اکسیژن و هیدروژن خالص بدست بیاورد یا نه ؟
بظاهر پی بردن بوجود هیدروژن و اکسیژن خالص مستلزم این است که آنرا بدست بیاورند و بدست آوردن هیدروژن خالص دشوارتر است از بدست آوردن اکسیژن خالص بود . چون اکسیژن بطور خالص در طبیعت ( درهوا ) هست اما هیدروژن بطور خالص در طبیعت نیست . بهمین جهت در ادوار اخیر تا روزی که آب را تجزیه نکردند نتوانستند هیدروژن خالص بدست بیاورند .

انسان مبهوت می شود که چگونه حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) یا پدرش امام محمد باقر (علیه السلام) بوجود گاز هیدروژن که خالص آن در طبیعت نیست . و رنگ و بو و طعم ندارد پی برد .
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) یا پدرش نمی توانسته اند جز در آب بوجود هیدروژن پی ببرند و بدون تجزیه کردن آب نمی توانسته اند آنرا بشناسند .
تجزیه کردن آب هم مستلزم استفاده از جریان برق است زیرا بطور دیگر نمی توان آب را تجزیه نمود . و آیا یکی از آن دو توانسته بود از جریان برق برای تجزیه آب استفاده کند که این هم قابل قبول نیست و در اعصار جدید اولین کسی که موفق به جداکردن هیدروژن از آب گردید ( هانری - کاواندیش ) انگلیسی است که در سال 1810 میلای در سن هشتاد و یک سالگی زندگی را بدرود گفت .
او سالها برای تجزیه آب کوشش کرد و بعد از اینکه هیدروژن را بدست آورد اسمش را ( هوای قابل اشتعال ) گذاشت و اولین مرتبه که هیدروژن را مشتعل کرد نزدیک بود که خود و خانه اش بسوزد .
کاواندیش در روز 27 ماه مه سال 1766 میلادی شعله ای را بظرفی که پر از گاز هیدروژن بود نزدیک کرد و آن ظرف یک مرتبه مشتعل و منفجر شد و آتش باطراف پاشید و دست ها و قدری از صورت دانشمند انگلیسی سوخت و اگر اهل خانه بر اثر فریاد کاواندیش نمی دویدند و حریقی را که بوجود آمده بود خاموش نمی کردند خانه و اثاث البیت مرد دانشمند می سوخت و دانشمند انگلیسی ، بدو علت اسم آن گاز را هوای قابل اشتعال گذاشت .
اول اینکه با یک تجزیه تلخ بر او معلوم شد که آن گاز مشتعل می شود دوم اینکه قدما تصور می کردند که آب هوای مایع است آنها میدیدند که وقتی آب حرارت می بیند تبخیر می شود و به فضا می رود و نیز میدیدند که آب بشکل باران از فضا می ریزد . و لذا فکر می کردند که آب چیزی نیست غیر از هوای مایع . این بود که کاواندیش هم اسم آن گاز را هوای قابل اشتعال نهاد .
اسم هیدروژن به زبان عربی ( مولد الماء - بوجود آوردنده آب ) نامی است که از طرف ( لاووازیه ) دانشمند معروف فرانسوی که او را با گیوتین بقتل رسانیدند برای آن گاز انتخاب شد و تا وقتی ( لاووازیه ) آن اسم را وضع نکرد در کشورهای اروپا آن گاز را ( هوای قابل اشتعال ) می خواندند . گاز هیدروژن زمانی کشف شد که استفاده از نیروی برق آنقدر پیش رفته بود که می توانستند از آن برای تجزیه آب استفاده کنند .
اما در زمان حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) استفاده از نیروی برق در حدود همان استفاده از کهر با و کاه بود که جنبه سرگرمی و بازی را داشت و قطعه ای از کهربار را به یک پارچه پشمی می مالیدند و به کاه نزدیک می کردند و کهربا پرهای کاه را جذب می نمود .
آیا حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) یا پدرش امام محمد باقر (علیه السلام) برای جداکردن هیدروژن از آب بوسیله ای پی برده بودند که هنوز دانشمندان از آن بی اطلاعی هستند ؟ و آنها توانسته بودند با وسیله ای غیر از جریان برق ، هیدروژن را از آب جدا کنند ؟
از روزی که کاواندیش برای اولین بار موفق شد که هیدروژن را بدست بیاورد تا امروز وسیله جدا کردن هیدروژن از آب غیر از جریان برق نبوده است و تا کنون دانشمندان نتوانسته اند که جز باین وسیله هیدروژن را از آب جدا نمایند .
در چند سال اخیر که بر اثر آلودگی فضای زمین بخصوص در امریکا که خیلی احتیاج به انرژی دارد این فکر بوجود آمده که از هیدروژن استفاده نمایند مسئله بکار بردن روشی غیر از استفاده از برق برای تجزیه آب مطرح می باشد ، اما هنوز وارد مرحله تحقیق نشده است .
بنابراین امام محمد باقر (علیه السلام) یا پسرش حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) که بوجود هیدروژن پی بردند از جریان برق استفاده کردند تا بدان وسیله آب را تجزیه کنند یا با روشی که هنوز بر دانشمندان معلوم نشده است توانستند هیدروژن خالص بدست بیاورند و حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) یا پدرش با فلسفه نمی توانستند بوجود هیدروژن پی ببرند .
اگر حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) از طرز تجزیه آب برای بدست آوردن هیدروژن آگاه بوده و از ابراز آن خودداری کرده باید تصدیق کرد که کاری صواب کرده است زیرا می بینیم که جدا کردن هیدروژن از آب بجای اینکه کمک به بهبود وضع زندگی بشر نماید سبب اختراع بمب هیدروژنی شده و این سلاح چون اجل معلق بالای سر نوع بشر میباشد و هر لحظه ممکن است سقوط کند و منفجر شود و نوع بشر را نابود نماید و اگر هیدروژن کشف نمیشد بهتر از این بود که این بلای معلق برای نوع بشر بوجود بیاید .

موضوع مطلب : امام صادق, نظریه, مولکول آب, هیدروژن, معجزه, لاووازیه, کاواندیش, بمب هیدروژنی

نظر

درباره وبلاگ

هر چه شکفتم تو ندیدی مرا. رفتی و افسوس نچیدی مرا. ماندم و پژمرده شدم ریختم. تا که به دامان تو آویختم. دامن خود را متکان ای عزیز. این منم ای دوست به خاکم مریز. وای مرا ساده سپردی به باد. حیف که نشناخته بردی ز یاد. همسفر بادم از آن پس مدام. میگذرم بی خبر از بام وشام. میرسم اما به تو روزی دگر. پنجره را باز گذاری اگر.